Mijn naam is Jeroen van Dinther, en zolang als ik me kan herinneren, ben ik geïnteresseerd in hoe iets werkt. Vaak betekende het dat ik spullen uit elkaar ging halen om dat te onderzoeken, om ze daarna weer in elkaar te zetten. Dat ging natuurlijk niet altijd goed, maar al doende leert men.
Tijdens mijn laatste jaren op de basisschool hielp ik vaak mee bij een tweewieler-specialist naast de school, waar fietsen, brommers en motoren, verkocht en gerepareerd werden. Uiteindelijk zal dat ook wel bijgedragen hebben aan de liefde voor techniek en de keuze voor werktuigbouwkunde als studierichting.
In mijn studententijd, heb ik mijn eerste auto kunnen kopen, een Datsun 100A, en vanwege mijn beperkte budget, was ik al snel kind aan huis op de autosloperijen in mijn directe omgeving. Het zoeken naar onderdelen op een sloperij, vind ik overigens nog steeds leuk, ook omdat je die onderdelen een tweede leven geeft. Ik repareer ook liever iets, dan het direct te vervangen voor een nieuw exemplaar.
Jarenlang ben ik geabonneerd geweest op maandbladen over klassieke auto’s, en kan me de motorshow van 1990 in Essen nog goed herinneren. Ik was daar met een vriend, en zagen er voor het eerst de Mazda MX-5 in het echt. We waren het erover eens, dat het toch wel “het snoepje van de week” was. De auto had dus duidelijk een goede eerste indruk gemaakt.
Jarenlang heb ik rondgereden is leaseauto’s. Daardoor werd het sleutelen aan auto’s een uitzondering, en was het meer het aan de praat houden van de auto die we op dat moment als gezin privé gebruikten.
In 2013, zo rond mijn 50e verjaardag, besloot ik dat het tijd was om mezelf een hobbyauto te gunnen. Ik was de MX-5 nog niet vergeten, en omdat ik voor relatief weinig geld een leuke betrouwbare cabrio wilde kopen, ging ik daarnaar op zoek.
Na proefritten met een Amerikaanse Miata van 1990, een Canadese NB en een NBFL, besloot ik tot een aankoopkeuring van die laatste. Een origineel Nederlandse auto, voor zijn bouwjaar de duurste uitvoering in de prijslijst. De 1.8 S-VT Sportive van 2005 in Brilliant Black met een zwart interieur had toen ongeveer 76.000 kilometer op de teller staan. De auto was zeer compleet de fabriek uit gerold, met onder andere airconditioning, een optie die niet vaak gekozen werd. De aankoopkeuring toonde aan dat de airco lekte, maar toen dat een flinke korting op de aanschafprijs opleverde, heb ik de auto gekocht.
De eerste jaren heb ik vooral met de auto gereden en er weinig tot niet aan gesleuteld, dat veranderde toen ik de behoefte kreeg om de auto meer naar mijn eigen smaak aan te passen. De behoefte om cruise control te installeren heeft geleid tot een project, een traject van veel onderzoek doen, de originele onderdelen importeren uit Noord-Amerika, zoeken naar connectors op autosloperijen en het aanleggen van de ontbrekende bedrading, om uiteindelijk een werkend systeem te realiseren. Daarna heb ik nog vele andere, vooral cosmetische, aanpassingen doorgevoerd
De resultaten van het cruise control traject, en de andere updates, werden gedeeld met een MX-5 groep op Facebook. Naar aanleiding daarvan kwamen er steeds meer technische vragen op me af. Die heb ik altijd met veel plezier beantwoord, en er, via online onderzoek en experimenteren, veel kennis mee opgedaan. Via deze website wil ik die kennis delen. In welke richting deze website zich zal ontwikkelen, vind ik lastig te voorspellen, maar dat ik er plezier aan zal beleven weet ik zeker.
In augustus 2021 heb ik er een tweede MX-5 bij gekocht. Een Memories III met 1.6 motor, afkomstig uit Oberhausen in Duitsland. Het is een projectauto, gekocht nadat de auto de TÜV keuring niet meer kon doorstaan, omdat de kokerbalken doorgeroest waren. Project Oberhausen is een experiment, enerzijds om de auto een tweede leven te geven, en anderzijds om te kijken hoe leuk we het vinden om met twee MX-5’jes met ons eigen gezin (vrouw en twee dochters) of vrienden te gaan toeren in de omgeving.
Contact met mij opnemen kan via de gegevens op de Contact pagina